Wanneer is het klaar met die verdomde open eindes?
Zakelijke gegevens
Titel: de BuitenvrouwAuteur: Joost Zwagerman (http://www.joostzwagerman.nl/web/biografie.htm)
Plaats en jaar van uitgave: Amsterdam, 1994
Uitgever: de Arbeiderspers

Naast de titel waren er andere dingen in dit boek niet meteen zonneklaar. Waarom bijvoorbeeld dat vlotte taalgebruik in een boek voor volwassene? Populaire taal werd uitgekraamd en alles werd grof bij de naam genoemd: lul, kut, tolie, bakra's, gehossel, etc. Naarmate het verhaal begon te vorderen begreep ik dat dit taalgebruik het boek ook aantrekkelijker maakten voor jongeren en bovendien situationeel geloofwaardiger was (de hoofdpersoon is immers een leraar op een middelbare school). Ook was mij niet meteen duidelijk hoe een roman zowel over overspel als racisme kan gaan, maar ook dit werd me snel duidelijk tijdens het lezen. Datgene dat mij echt het meest in het donker liet was het einde. Veel boeken beginnen met een probleem en werken door naar een oplossing. Het probleem in dit boek was niet moeilijk te begrenzen: Theo Alteman, een Nederlandse leraar, is gelukkig getrouwd maar krijgt een affaire met zijn Surinaamse collega. Hij begint zich hierdoor in toenemende mate te ergeren aan racisme. Aan het einde van het boek is de affaire beëindigd maar één vraag wordt nooit beantwoord: weet Sylvia (Theo's vrouw) van de affaire of niet?